re//mix : NA SREBRNYM GLOBIE
scenariusz (na podstawie filmu Andrzeja Żuławskiego): Krzysztof Skonieczny
reżyseria / materiały filmowe i dokumentalne / projekcje: Krzysztof Skonieczny
muzyka: Szern
scenografia / wizual : Kobas Laksa
kostiumy: Sara Milczarek
charakteryzacja: Agnieszka Hodowana
współpraca scenograficzna: Ilona Błaut
produkcja: komuna// warszawa & głębokiOFF
obsada: Marta Ojrzyńska / Agnieszka Żulewska / Bartłomiej Kotschedoff / Krzysztof Szekalski
ze specjalnym udziałem: Liliany Bartycki, Iwony Bielskiej, Krystyny Jandy, Elżbiety Karkoszki, Barbary Komosińskiej, Tomasza Biernawskiego, Jana Frycza, Jerzego Grałka, Andrzeja Jaroszewicza, Wiesława Komasy, Tadeusza Kosarewicza, Waldemara Kownackiego, Jerzego Radziwonia, Jerzego Śnieżawskiego i Jerzego Treli.
NA SREBRNYM GLOBIE Andrzeja Żuławskiego to film prekursorski, wizjonerski, stworzony z imponującym rozmachem, odznaczający się unikatową, wizualną sugestywnością, ale także boleśnie doświadczony przez historię. Decyzją wiceministra kultury i sztuki, podsekretarza stanu ds. kinematografii, trwające od dwóch lat zdjęcia do filmu zostały w sposób bezwzględny przerwane w 1977 roku. Nakazano wykopać doły, rozpalić ogniska i unicestwić wszelkie dekoracje, rekwizyty czy kostiumy, zaś ekipie polecono rozjechać się do domów. Nakręcony w 80% film ukończono dopiero 11 lat później – miejsca nigdy nie nakręconych fragmentów uzupełniono ujęciami ówczesnej Polski i opatrzono odautorskim komentarzem. W rezultacie powstał „film i film o dramacie tego filmu, czyli w jakiś sposób film o dramacie kina w ogóle, o tym, że uprawianie tego zawodu może być tragedią i dramatem w równym stopniu jak tragedia i dramaty, które mogą być sfilmowane” – jak podsumował Żuławski. Re// mix: „Na srebrnym globie” jest próbą konstrukcji i rekonstrukcji tej materii w przestrzeni performatywnej: to raport z dzieła sztuki, które zostało brutalnie zamordowane. To także próba dekonstrukcji filmu do pierwotniejszej, wyjściowej formy – teatralnego performance’u. Przyjętą zasadą remiksu jest sprzężenie zwrotne – w pierwszym lustrze odbija się film, w ostatnim (uciekającym) majaczy teatr, zaś siatkę pęknięć znaczy historia dzieła oraz biografie ludzi w nią zaplątanych.
